ARIELKA została zgłoszona do schroniska pod koniec lutego 2024 r. z ul. Poznańskiej, z terenu ogródków działkowych (tak samo jak niedawna mieszkanka schroniska - suczka Piwonia, psiny są do siebie bardzo podobne!). Suczka jest młodziutka, około półtoraroczna, waży z jakieś 11 kg. Miała duże braki socjalizacyjne, a mówiąc wprost, to był dzikusek. Nie znała smyczy, robiła wszystko, by się oswobodzić i uciec gdzie pieprz rośnie. Ale nie jest agresywna, co ułatwia z nią pracę. Bo gdy emocje opadają, czas sobie płynie, Arielka "normalnieje" przy nas, odpuszcza, akceptuje nasze towarzystwo. Wiedzieliśmy, że należy do tych psów, które z postępami idą jak burza, z tygodnia na tydzień są śmielsze. Bo kojarzą nas z wyjściem z kojca, bo chcą iść do parku, bo uczą się od innych psów. Wbrew pozorom są ciekawe świata, towarzyskie :) Po kilku miesiącach od pojawienia się Arielki w schronisku możemy pochwalić się jej ogromną przemianą. Nasza podopieczna zaczęła chętnie wychodzić na spacery. Nie ucieka, nie wyrywa się i grzecznie spaceruje obok człowieka. Nadal przygląda się z zaciekawieniem nowym zjawiskom mijanym po drodze i czasem chce trzymać dystans, jeśli ma obawy, że coś może ją wystraszyć. Wraz ze swoim kumplem z kojca szaleje puszczona luzem w psim parku. Arielka stała się zupełnie innym psem - jest energiczna i bardziej otwarta. Jak przystało na młodego psa w końcu, cieszy się każdą chwilą z człowiekiem i zabawą :) Jesteśmy z niej bardzo dumni i wiemy, że jest gotowa na to, aby znaleźć wspaniały dom. Zdjęcie: Natalia Pabjanek Opis: Kamila Pokrzywnicka, Natalia Pabjanek UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.