WEDEL trafił do schroniska w połowie stycznia 2025 r., z toruńskiej ul. Mickiewicza. Wcześniej podjęto próbę oddania psa, jednak po odmowie (schronisko jest dla zwierząt bezdomnych) - jak widać - po prostu go porzucono, mając gdzieś zagrożenia czyhające na zwierzę biegające po ulicach lub zagrożenia, jakie ono samo stwarza. Słodkie imię dostał – jak łatwo się domyślić – z powodu apetycznie czekoladowego umaszczenia. Początkowo nasze kontakty przez kraty kojca wyglądały tak sobie, bo Wedel jasno komunikował swoje obawy wobec nas. Daliśmy mu trochę czasu, przy wsparciu lepiej znanej mu opiekunki ruszyliśmy na spacer, przełomowy jak się okazało dla naszych relacji. Na smyczy Wedel porusza się bez problemu. Jest zdecydowany, nie okazuje lęku i obaw przed nowym otoczeniem. Wszystko go interesuje i lubi sam sprawdzić, z czym ma do czynienia. Czy woda, czy drąg w niej pływający, czy kłoda do wskoczenia, schody, skarpa – wszystko jest dla niego OK. Potrafi sobie sam wynaleźć patyk do obgryzania, natomiast kiedy tylko my coś mamy w ręku, to zaraz oczekuje, że będziemy mu to rzucać i szykuje się do biegu – tak go widać nauczono. Jego bezpośrednie kontakty z psami będziemy jeszcze sprawdzać. Wedel ma około 3 lat, waży ok. 17 kg. Szukamy dla niego domu raczej bez małych dzieci, aktywnego, umiejącego postępować konsekwentnie i budować relację z psem bez wspomagania się smaczkami, piłeczkami i szarpakami. Zdjęcie i opis: Kamila Pokrzywnicka UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne mogą się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.